چگونه کنترل میدرنج در میکس های شلوغ را انجام دهیم؟

کنترل میدرنج در میکس های شلوغ :

از مهم ترین چالش های میکس می توان به ایجاد میدرنج بالانس در یک قطعه اشاره کرد. این بخش پرودوسرهای تازه کار را دچار مشکل می کند. در این بخش محدوده فرکانسی اکثر سازها باهم تداخل پیدا می کند و باید چاره ای برای ایجاد فضا در میکس اندیشید. رزونانس های بد باعث پیچیده شدن اتاق هم کار می شود. زمانی که با تعداد ترک بالا و با تنظیم های شلوغ روبرو هستید – این مورد در ضبط های دیجیتال زیاد مشاهده می شود – مشکلات میدرنج به راحتی از دسترستان خارج می شود.

یکی از ویژگی های یک میکس عالی با یک میکس معمولی وضوع میدرنج است. به همین دلیل خواننده های حرفه ای پس از تنظیم آهنگ های شان توسط خودشان، مجدد آن را برای میکس نهایی به دست یک مهندس میکس می‌سپارند. اگر به یک مهندس میکس کاربلد دسترسی ندارید می توانید از راه های زیر برای اینکار استفاده کنید. راه رسیدن به صدای واضح در یک روش حساب شده پنهان شده است، روشی که هرگز نباید از تصویر کلی آن چشم پوشی کرد. در ادامه‌ی مقاله‌ی “چگونه کنترل میدرنج در میکس های شلوغ را انجام دهیم؟”، با استراتژی هایی آشنا می شوید که زمانی میکس تان با مشکل برخورد کرد به شما کمک می کند.

مشخص کردن مهم ترین المان ها

می توان گفت همه هنرمندان و پرودوسرها با همه المان های موزیک ها آشنایی و آن‌را دوست دارند، اما در این میان فقط چند پارت در هر آهنک وجود دارد که نقش مهم و حیاتی دارد. حتی در تنظیم های شلوغ نیازی به قراردادن تمام المان ها در جلوی میکس نیست و نیازی به برجسته سازی نیست. اینکه تصمیم بگیرید چه المان هایی در یک میکس مهم است قدم اول در بهبود وضوع میکس است.

گوش شنونده قادر است تا در یک لحظه بر روی چند المان تمرکز کند، پس شلوغ بودن تنظیم شما زیاد مهم نیست. سه الی پنج ساز کلیدی که زمینه یا اسکلت تنظیم را مشخص می کند پیدا کنید. این المان ها می‌توانند بیش از یک ترک باشند، به عنوان مثال مجموعه‌ای از هارمونی‌های وکال یا یک ریتم کامل درام در قالب یک ترک در نظر گرفته شود.

پس از پیدا کردن قطعه های اصلی ساز، باید بفهمید هرکدام در کدام بخش از طیف فرکانسی قرار می‌گیرد. بیشترین فضای صوتی معمولاً توسط مهم‌ترین المان ها اشغال می‌شود. فرکانس های اصلی (مانند Fundamental – اصلی ترین فرکانس های نت در هر قسمت) و بقیه فرکانس هایی که دلیل برجسته شدن آن قسمت در ساز می‌شود را پیدا کنید. خیلی از پلاگین های EQ دارای آنالیزر فرکانس هستند و کمک خوبی به شما می‌کنند. برای بقیه تنظیم هدف تان این باشد که سازهای دیگر در فضای محدودتری باشند. یک نقشه‌ی راه درست و مشخص از تنظیم‌ها برای گرفتن تصمیم‌های صحیح در یک میکس، بسیار ضروری و حیاتی است. چون زمانی را که برای درک قطعه در این مرحله اختصاص می‌دهید به هدر نمی‌رود.

کات های اکولایزری برای بهبود وضوح و هدروم

یکی از راه‌های بازکردن میکس استفاده‌ی درست از EQ است. یکی از دلایل به وجود آمدن صداهای غیرواضح و غیرمشخص، از کنترل خارج شدن قسمت پایینی میدرنج که نزدیک تُن های فاندامتال ساز است می باشد. اگر در محدوده بالاتر انرژی زیادی وجود داشته باشد میکس هایتان صدای بسته ای خواهند داشت. این مورد در اتاق هایی که آکوستیک نیستند فرکانس بیشتری را تشدید می کنند.

در فرکانس های بین ۱ کیلوهرتز تا ۵ یا ۶ کیلوهرتز در صورت زیاد شدن انرژی، باعث ایجاد صدای هارش یا تیز در میکس می شود. به عنوان مثال سنج و گیتار الکترونیک چون رزونانسی در محدوده ۲ تا ۴ کیلوهرتز دارند، باعث ایجاد صدای ناخوشایندی می شوند و در نتیجه در وضوع میکس تاثیر گذاشته و آن را کاهش می دهند. گاهی پیش می آید High – Pass Filtering (فرکانس های پایین فیلتر می شود و راه برای عبور فرکانس های بالا آزاد می شود) در بهبود صدای میدرنج استفاده می شود. اکثر سازهای ضبط شده مقداری نویز یا اطلعات ساب هارمونیکی دارند که به میدرنج هم تجاوز می کنند. در صورت قرارگرفتن نت های اصلی و فرکانس های فاندانتال در بخش های بالاتر میدرنج، با خیالی آسوده می توان اطلاعات ساب هارمونیک و نویزهای قرارگرفته در فرکانس پائین را فیلتر کرد.

بیشتر بدانید : راهنمای خرید میکروفن – چگونه یک میکروفن خوب بخریم؟

احتمالاً درک این موضوع کمی مشکل است که فیلترکردن نویزها باعث افزایش یافتن صدای ساز می شود. صدا اصلی ساز می تواند توسط فرکانس های بد گرفته شود. بعد از جدا کردن سیگنال و تنظیم کردن مناسب گِین Gain بر روی کنترل ولوم خروجی EQ، بعضی از سازهای به طور زیادی برجسته می شوند.

تصویر پایین یک نمونه از ساز کورا می باشد. ساز کورا یک ساز سنتی در منطقه غربی آفریقاست که با استفاده از سینتی سایزرهای ماژولار تغییر می یابد. در اینجا از یک فیلتر High Pass و یک جداکننده عمیق در نزدیکی فرکانس ۲۵۰ هرتز برای حذف نویزهای اضافه شده استفاده شده است و با جداکردن یک سری صدای تیز دیگر که در قسمت های بالاتر میدرنج وجود داشت، آن را کاهش داده است. صدایی که پس از انجام این EQ به دست می آید از لحاظ فنی بیشتر از قبل نیست، اما صدای اصلی ساز را در این موقع بلندتر می شنوید و نویزی که باعث بهم ریختن وضوع میکس می شود تا حدی کاهش پیدا می کند.

با مولتی بند کامپرشن Multiband Compression کنترل را بیشتر کنید

تا حالا پیش آمده که یکی از سازها محدوده ای از فرکانس ها را زیاد شلوغ کند؟ اگر در این مواقع کات اکولایزری ایجاد کنید، حجم صدای ساز را از بین می برید. در موارد دیگر شاید قصد داشته باشید بعضی از فرکانس های منحصر به فرد را بوست Boost کنید، امین همین بوست کردن امکان دارد باعث وضوح میکس شود. در این موارد Multiband Compression و Dynamic EQ یک ابزار ایده آل برای این کار است.

کارکرد Dynamic EQ هم مثل Multiband Compression است؛ البته این دو با یکدیگر برابر نیستند و یک سری تفاوت های اساسی دارند. در این مقاله همین مورد کافیست که این دوتا ابزار، زمانی کات و بوست کردن با اکولایزر جواب شما را نمی دهد، استفاده از آن به شما کمک می کنید. افرادی که آشنایی با مولتی بند کامپرشن ندارند، باید بدانند کانسپتی که در عقب این مدل کامپرشن است تقریبا ساده است.؛ صدا را به باندهای فرکانسی متفاوتی دسته بندی می کند (فرکانس هایی مانند پائین، میدرنج، بالا و …) و این امکان را به شما می دهد هرباند را به طور مجزا کامپرس کنید. یکی از راه های کنترل ترانزیت ها، اتک تایم های سریع است. همچنین یکی از راه های کنترل ساستین، ریلیز تام های کند تر است. با انجام کامپرشن روی باندهای فرکانسی می توانید جداکننده و بوست های کنترل شده را اعمال کنید.

بروزرسانی : سه شنبه ۱۳۹۹/۰۷/۱۵